"Λυπάμαι
πραγματικά που έφυγε ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας, γιατί είχαμε μία πρόσφατη
συνάντηση περίπου πριν από έναν μήνα, όταν είχε έρθει στην Αιτωλοακαρνανία, από
όπου κατάγομαι και την οποία εκπροσωπώ εδώ στο Κοινοβούλιο. Ενώ υπάρχει μία
ευθεία επίθεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παροχολογίας κ.λπ., εγώ θα το αντιστρέψω: Όλες
αυτές τις μέρες, μετά από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, νομίζω ότι επάξια
ανήκει στη Νέα Δημοκρατία η παροχολογία, ένα ατέλειωτο «θα». Σε όλα λέτε «ναι».
Τίποτα δεν έχει γίνει, τίποτα δεν έχει λυθεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αν πάμε και
στον τομέα της υγείας -που θα μιλήσουμε και μιλάμε ήδη πιο διεξοδικά και για το
νομοσχέδιο- ένα μικρό παράδειγμα μόνο θα πω, από τον Νομό Αιτωλοακαρνανίας, ότι
όλο τον Αύγουστο υπήρχε εφημερία ενός μόνο καρδιολόγου σε όλον τον Νομό.
Περιμένουμε ακόμα να έρθουν αυτοί οι έξι γιατροί, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι
εδώ και χρόνια στις θέσεις τους και δεν είναι, και επικαλείστε συνεχώς ότι δεν
υπάρχουν χρήματα, όταν σπαταλούνται τα χρήματα. Ακόμα και για το σημερινό
νομοθέτημα, ο προηγούμενος ομιλητής, ο συνάδελφος Κυριακάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ,
ανέφερε πόσα χρήματα θα σπαταλήσετε για να υλοποιηθεί αυτό το νομοθέτημα.
Υπάρχει ένας
συγκεκριμένος πολιτικός σχεδιασμός στον τομέα της υγείας: το Δημόσιο αποσύρεται
όλο και περισσότερο και ο ιδιωτικός τομέας εισρέει και αναφύεται όλο και
περισσότερο. Τα συμφέροντα στην ιδιωτική σφαίρα είναι πολύ μεγάλα και πολύ
επιθετικά.
Αυτός ο στόχος
δεν είναι τωρινός. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 γιγαντώνεται -και ίσως
πιο πολύ- η αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας, η εμπορευματοποίηση
των υπηρεσιών υγείας και η ισχυροποίηση του ιδιωτικού κεφαλαίου και αρχίζουν να
προωθούνται συστηματικά σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο όλα αυτά.
Αυτό
δημιούργησε πολλαπλά και πολύ σοβαρά προβλήματα, ακόμα και στα πιο προηγμένα
κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα των χωρών της Δυτικής Ευρώπης. Στη χώρα μας ποτέ
ως τώρα δεν οικοδομήθηκε ένα πλήρες, ποιοτικό και αποτελεσματικό εθνικό σύστημα
υγείας και τα νομοθετήματα και οι ασκούμενες πολιτικές στον χώρο της υγείας και
της κοινωνικής πρόνοιας οδηγούσαν και οδηγούν στην απαξίωση του δημόσιου τομέα
στην υγεία, στον περιορισμό των δημόσιων δαπανών και στην ενίσχυση του μεγάλου
ιδιωτικού, επιχειρηματικού τομέα, που λειτουργεί χωρίς κανόνες και έλεγχο,
αναπτύσσεται παρασιτικά και αποτελεί, από κοινού με τις πολυεθνικές φαρμάκου,
τον βασικό ρυθμιστή της πολιτικής που εφαρμόζετε στον χώρο της υγείας.
Το υγειονομικό
μας σύστημα νοσούσε και νοσεί. Ωστόσο, τώρα, σήμερα, αυτά τα χρόνια μπαίνουμε
στην πιο σκληρή φάση του σχεδιασμού. Η μνημονιακή πολιτική, τάχα μου λόγω της
εξυγίανσης στο δημόσιο τομέα -είναι το γνωστό μότο για όλα- διαλύει οριστικά τη
δημόσια υγεία, με κύρια χαρακτηριστικά την εγκατάλειψη δομών και την ουσιαστική
απαγόρευση στελέχωσης με έμψυχο υλικό -δεν γίνονται προσλήψεις σε κανέναν
οργανισμό νοσοκομείων- και βέβαια με άγρια καρατόμηση δημόσιων δαπανών. Με την
υποχρηματοδότηση υλοποιείται όχι μόνο η λειτουργική κατάρρευση των μονάδων,
αλλά έρχεται και η υπονόμευση και η απαξίωσή τους. Τίποτα δεν λειτουργεί.
Άρα,
ανεπαρκείς οι νοσηλευτές και οι υγειονομικοί υπάλληλοι εν γένει, διαπλεκόμενοι
οι γιατροί, ακόμα και οι ασθενείς ανόητοι και ανεύθυνοι που για το παραμικρό
οδηγούνται ή επιλέγουν πολλές διαγνωστικές εξετάσεις! Με συγκεκριμένη συνθηματολογία
προωθούνται μεθοδικά οι απολύσεις και η αλλαγή εργασιακών σχέσεων, αλλά κυρίως
προωθείται η ιδιωτικοποίηση και μάλιστα σε μία ελληνική πραγματικότητα όπου
υπάρχουν πάνω από τρία εκατομμύρια ανασφάλιστοι και ανθρωπιστική κρίση.
Πάμε στο συγκεκριμένο
νομοσχέδιο. Επικαλέστηκε ο Υπουργός Υγείας χθες την ανάγκη κοστολογικού
συστήματος. Είναι αναγκαίο ένα τέτοιο σύστημα; Σαφέστατα ναι. Μέχρι τώρα δεν
γνωρίζατε, δηλαδή, όλες οι υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας, ποιο είναι το
κόστος των υγειονομικών μονάδων της χώρας; Πώς καταρτίζατε προϋπολογισμό, αυτόν
τον μειούμενο προϋπολογισμό; Δεν υπήρχαν καταγραφές, δεν υπήρχαν έσοδα και
έξοδα; Εντάξει, υγειονομικός χάρτης δεν υπάρχει, αλλά δεν έγινε ποτέ ούτε η
παραμικρή καταγραφή;
Μας λέτε
κιόλας -το είπε χθες ο Υπουργός- ότι μας κάνετε και χάρη. Δηλαδή δουλεύετε για
την οποιαδήποτε αυριανή κυβέρνηση, και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορούμε δηλαδή, με
βάση αυτό εδώ το νομοθέτημα, να υλοποιήσουμε και μία διαφορετική πολιτική.
Πραγματικά αδιανόητο και πλήρως ανορθολογικό, κι αυτό βέβαια γιατί θεωρείτε ότι
είναι ουδέτερο εργαλείο, κάτι που βέβαια δεν ισχύει.
Τι κάνει,
όμως, το παρόν νομοσχέδιο; Ενσωματώνει στο ενιαίο σύστημα αμοιβών νοσοκομείων
την αξιολόγηση γιατρών και υγειονομικών μονάδων και νοσοκομείων, την κατανομή
της χρηματοδότησης, τόσο προς τα νοσοκομεία όσο και προς το προσωπικό, δηλαδή
την απόσυρση του κράτους και την ταυτόχρονη εισαγωγή των ιδιωτικοοικονομικών
κριτηρίων στην υγεία. Εδώ πέρα, ας σκεφτούμε πόσο θα επηρεάζονται οι κλινικές
αποφάσεις, ας πούμε, από αυτά τα δημοσιονομικά κριτήρια, πόσο συνεχής και πόσο
δυσβάσταχτη θα είναι η οικονομική επιβάρυνση των ασθενών. Επομένως, τα έσοδα
και τα κέρδη θα εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των υγειονομικών μονάδων και άρα
και τη μελλοντική τους λειτουργία.
Ενσωματώνει
επίσης τον τιμοκατάλογο -θα το πω έτσι- των υπηρεσιών. Ενσωματώνει τη
διαχείριση των πληροφοριών και το ιατρικό απόρρητο «πάει περίπατο». Οι φάκελοι
θα πηγαίνουν κεντρικά. Η ΕΣΑΝ θα έχει πρόσβαση σε αυτούς τους ιατρικούς φακέλους
και φυσικά θα έχει πρόσβαση και στα οικονομικά στοιχεία των νοσοκομείων, βάσει
των οποίων θα συμπληρώνονται τα φύλλα ποιότητας των νοσοκομείων, στα οποία θα
βασίζεται και η χρηματοδότησή τους.
Και όλα αυτά
υλοποιούνται με την θέσπιση των ΚΕΝ, δηλαδή
των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων. Και τι είναι αυτά; Τα ΚΕΝ αποτελούν μία διαδικασία τιμολόγησης και διαχείρισης του κόστους
νοσοκομειακών νοσηλίων που βασίζονται στα διεθνώς καθιερωμένα DRG’s. Το σύστημα των ΚΕΝ, των DRG’s, όπως
είπαν και άλλοι συνάδελφοι, στηρίζεται στον υπολογισμό του μέσου κόστους ανά διαγνωστική κατηγορία
μέσω της επεξεργασίας στατιστικών δεδομένων και όχι σε συγκεκριμένες θεραπευτικές πράξεις ή μέρες νοσηλείας ανά ασθενή.
Έτσι, δημιουργείται κίνητρο για λιγότερες
θεραπευτικές πράξεις και μείωση των ημερών νοσηλείας, με αρνητικές συνέπειες
για την υγεία των ασθενών. Το αναφέρω κι εγώ: Οδηγούμαστε στα «αιματηρά
εξιτήρια», δηλαδή στα πρόωρα εξιτήρια ασθενών. Μπορεί να υπάρχει ένας ασθενής που θεραπεύτηκε, ο οποίος να
έχει επιπλοκή και παρ’ όλα αυτά θα αναγκάζεται να φεύγει από το νοσοκομείο.
Και βέβαια, αν κοιτούσατε με πιο ειλικρινή
και καθαρή ματιά το τι γίνεται στη Γερμανία, όλα αυτά που λέμε σήμερα υπάρχουν καταγεγραμμένα από Γερμανούς γιατρούς.
Τελειώνω, κύριε
Πρόεδρε. Ευχαριστώ για την ανοχή σας.
Το κρίσιμο ερώτημα όταν έρχεται ένα
νομοθέτημα, όταν συζητιέται μία μεταρρύθμιση, είναι ποιος είναι ο πολιτικός
στόχος, ποιες ανάγκες της κοινωνίας έρχεται να καλύψει και τελικά ποιος
ωφελείται. Στόχος βασικός είναι η εκπαραθύρωση του κράτους, του Δημοσίου, και η
οριστική και αμετάκλητη μετατροπή της υγείας σε εμπόρευμα. Στόχος είναι ο
ιδιωτικός τομέας να αγορευθεί ως θεσμικός παράγοντας για τη χάραξη της
πολιτικής υγείας. Η χρηματοδότηση από το Δημόσιο μηδενίζεται και η υγεία του
λαού δεν σας αφορά. Υπήρξαν πολλά παραδείγματα με το τρίπλεξ, με το τεστ Παπ
κλπ.
Η κοστολόγηση των νοσοκομειακών υπηρεσιών
-και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά αυτό το νομοθέτημα- στοχεύει στη μόνιμη
εγκαθίδρυση ενός μικρού, αναξιόπιστου και υποχρηματοδοτούμενου συστήματος
υγείας για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Στοχεύει, επίσης, στις ιδιωτικές υπηρεσίες
υγείας για τα μεσαία στρώματα, οι οποίες θα χρηματοδοτούνται από ιδιωτικές
ασφαλιστικές εταιρείες από την τσέπη των ασθενών.
Όμως, η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό. Είναι
κοινωνικό αγαθό, όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί σίγουρα ο ελληνικός λαός
θα το προασπίσει και θα βάλει την υγεία εκεί που της πρέπει, δηλαδή στην
κορωνίδα των αξιών."
